1.1 Zakelijke gegevens
Titel: een goede dag voor de ezel
Schrijver: Tim Krabbé
Gedrukt: 2007 (lijsterversie)
Plaats van uitgave: Amsterdam, 2005
Hoeveelheid bladzijdes: 77
1.2 Genre
Het is een psychologische roman over de motieven van een moord.
Motto
Is er niet
2. Inhoud
Mischa Koreman, de hoofdpersoon, wilde zijn ex-vrouw vermoorden. Hij kocht een pistool en ging in het Doemerveen, een bos in de gemeente Ijperloo, oefenen om goed te kunnen schieten. Na een schot maakte dat iets in Mischa los waardoor hij besloot niemand meer te vermoorden hij kon het niet. Hij verdwaalde in het bos en kwam in Zuiderloon uit. Hij kocht in een sportzaak o.a. een gele ijsmuts. Mischa nam de bus terug naar Ijperloo. In de bus zaten twee racistische jongens achter hem. Ze vernederden een meisje terwijl heel de bus mee kon luisteren. Mischa maakte zich kwaad, maar durfde er niks van te zeggen. Één van de jongens stapte bij dezelfde halte uit als Mischa. Het was, Bart, de zogenaamde leider van de twee. Hij volgde de jongen en schoot hem neer vlak bij zijn boerderij. Hij dumpte zijn bebloede kleding in het water.
Wybren de vader van Esther krijgt een briefje waar op staat: “iedereen neukt viskutje”. Hij snapt dat het om zijn dochter gaat, maar staat er dan pas bij stil hoe slecht zijn band met haar is en hoe ze al opgegroeid is. Na een tweede briefje waar op staat: “en ze vindt het lekker” besluit hij er met zijn dochter over te praten. Ze ontkend alles. Als ze in de bus vernederd wordt biecht ze alles op. Haar vader snapt dat hun leven in Ijperloo wel voorbij is. En denkt er aan een wereldreis te maken.
Mischa is naar Sydney gevlucht voor een nieuwe start. Hij heeft een vriendin, Lynda. Lynda weet niks van de moord en hij wilt het haar toch opbiechten. Als ze op de boulevard lopen geeft hij een levend standbeeld, die een ezel uitbeeld, 100 dollar.
Esther en Wybren zijn hun laatste dag van de wereldreis in Sydney en Esther wilt met de ezel op de foto en geeft hem 10 dollar. Daarna gaan ze er alleen op uit en spreken ze af op een terrasje. Op het terrasje herkennen Mischa en Esther elkaar. Esther bedankt hem waardoor Mischa besluit niks over de moord tegen Lynda te vertellen.
3. Thematiek
Het draait in deze roman om de motieven van een moordenaar.
4. Over de auteur
Biografische gegevens
(Informatie van zijn website.)
Krabbé is geboren 13 april 1943 in Amsterdam, waar hij nog steeds woont. Eindexamen 1960 HBS-B aan het Spinoza Lyceum. Hij leeft sinds 1967 van de pen.
Hij is getrouwd geweest met de actrice Liz Snoijink, en heeft een zoon Esra. Zijn vader en grootvader waren bekende schilders; zijn moeder was filmvertaalster en schrijfster. Hij heeft korte tijd geacteerd, en een tijdje psychologie gestudeerd aan de GU in Amsterdam, maar van beroep is hij altijd schrijver geweest. Zijn debuten als schrijver en als journalist vielen samen in 1967.
Zijn romans zijn in 16 talen vertaald, en vier ervan zijn verfilmd. 'Spoorloos', naar Het Gouden Ei, waar hij zelf het scenario voor schreef, won het Gouden Kalf 1988 voor de beste Nederlandse film. Hij wordt nog steeds gedraaid in Amerika, en in 1993 werd er daar een remake van gemaakt onder de titel 'The Vanishing'. Niet zo goed als het origineel.
Naast zijn romans, verhalen en journalistieke werk heeft hij vele artikelen en een paar boeken over schaken geschreven. Van 1967-1972 hoorde hij bij de beste twintig schakers van Nederland.
Bibliografische gegevens
De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967, roman)
De Paardentekenaar (1995, verhalen)
Kathy's dochter (2002, roman)
Drie Slechte Schaatsers (2004, novelle)
Marte Jacobs (2007, roman)
Bronvermelding
http://www.xs4all.nl/~timkr/text/biblnl.html (Tim Krabbé zijn eigen site)
Persoonlijke tekstbeleving
Ik zal mijn tekstbeleving per hoofdstuk geven om herhaling te verkomen.
Hoofdstuk 1
Na de eerste paar regels te lezen had ik echt zoiets van wat is dit vaag, maar toen ik aan het einde van de bladzijde was was ik al geboeid. Je wilt weten wat er allemaal vooraf is gegaan. Ik moest ook wel lachen om zijn vrolijke gedachtes. Ik heb later de bladzijde nog is overgelezen en als je het dan hardop voor jezelf voorleest kan je het nog grappiger maken. Na anderhalve bladzijde begint hij zijn verhaal. Niet helemaal in het begin maar dat is niet storend. Ik vind het niet moeilijk verteld, maar soms zitten er ingewikkelde stukjes tussen, omdat ik dan even om moest schakelen. Ik schrok wel een beetje over zijn gedachte over zijn ex. Ik werd wel nieuwsgierig waar die enorme haat voor Lydie, zijn ex , vandaan kwam. Ik vind het dan ook jammer dat, dat niet verteld wordt. Ik vind het goed dat de schrijver echt scheldwoorden gebruikt die jongeren nu ook zouden gebruiken. Kijk als een meisje voor tut uitgescholden wordt zou ik niet zo goed in het verhaal kunnen komen als dat ik nu kon. En ook dat het meisje viskutje werd genoemd maakte mij nieuwsgierig, want wat zou er dan met dat meisje aan de hand zijn? Na hoofdstuk 1 is het verhaal al gedeeltelijk klaar. Je zou het kunnen zien als een boek met een open einde. Ik heb zelf een hekel als je zelf maar moet bedenken hoe iets afloopt dus ik wilde snel verder lezen na dit hoofdstuk.
Hoofdstuk 2
Omdat dit de eerste keer is van het wisselen van ik-persoon moest ik even verder lezen om te snappen hoe het zat. Ik kreeg gelijk medelijden met Wybren, maar vond de confrontatie wel mooi om te lezen. Dat hij zijn dochter is goed ging bekijken en na ging denken over hoe ze was veranderd vond ik ook mooi. Hij werd echt wakker geschut en ik was gewoon blij voor Esther. Ik vind dit boek ook mooi geschreven, omdat ik met de personen mee kon leven. Zo vind ik Mischa niet slecht terwijl hij iemand vermoord heeft ik was i.p.v. kwaad te zijn op de moordenaar kwaad op het Bart, slachtoffer van de moord, en ik was blij voor Esther en haar vader, maar dat laatste was pas achteraf.
Hoofdstuk 3
In hoofdstuk 3 was ik blij dat Mischa een nieuwe vriendin had en dat alles weer goed ging als dat niet zo was vond ik het een stuk minder leuk verhaal. Ik vond gewoon dat Mischa het niet verdiende om te boette voor zijn moord. Ik vond het wel even spannend dat hij tegen zijn nieuwe vriendin wilde vertellen dat hij een moordenaar was. Dit is natuurlijk ook opzettelijk gedaan door de auteur, maar hij heeft dat goed gedaan want ik vond het wel even spannend worden. Ik vind de laatste twee zinnen van het hoofdstuk mooi: “Zij herkende hem. Hij herkende haar”.
Hoofdstuk 4
Wat ik nog meer zo leuk vind aan dit verhaal is dat het pad van Mischa en het pad van Esther elkaar kruisen. Het is als je nadenkt helemaal niet logisch dat ze elkaar weer tegenkomen in Sydney. Het is ook wel heel toevallig allemaal dat vind ik iets minder aan dit boek.
Hoofdstuk 5
Het verhaal is echt af na deze anderhalve bladzijde daar was ik wel blij mee. Ik vind het niks een open einde ik wil niet zelf een einde bedenken. Dan denk ik hoe zou het in het echt (in het boek) afgelopen zijn.
Titel: een goede dag voor de ezel
Schrijver: Tim Krabbé
Gedrukt: 2007 (lijsterversie)
Plaats van uitgave: Amsterdam, 2005
Hoeveelheid bladzijdes: 77
1.2 Genre
Het is een psychologische roman over de motieven van een moord.
Motto
Is er niet
2. Inhoud
Mischa Koreman, de hoofdpersoon, wilde zijn ex-vrouw vermoorden. Hij kocht een pistool en ging in het Doemerveen, een bos in de gemeente Ijperloo, oefenen om goed te kunnen schieten. Na een schot maakte dat iets in Mischa los waardoor hij besloot niemand meer te vermoorden hij kon het niet. Hij verdwaalde in het bos en kwam in Zuiderloon uit. Hij kocht in een sportzaak o.a. een gele ijsmuts. Mischa nam de bus terug naar Ijperloo. In de bus zaten twee racistische jongens achter hem. Ze vernederden een meisje terwijl heel de bus mee kon luisteren. Mischa maakte zich kwaad, maar durfde er niks van te zeggen. Één van de jongens stapte bij dezelfde halte uit als Mischa. Het was, Bart, de zogenaamde leider van de twee. Hij volgde de jongen en schoot hem neer vlak bij zijn boerderij. Hij dumpte zijn bebloede kleding in het water.
Wybren de vader van Esther krijgt een briefje waar op staat: “iedereen neukt viskutje”. Hij snapt dat het om zijn dochter gaat, maar staat er dan pas bij stil hoe slecht zijn band met haar is en hoe ze al opgegroeid is. Na een tweede briefje waar op staat: “en ze vindt het lekker” besluit hij er met zijn dochter over te praten. Ze ontkend alles. Als ze in de bus vernederd wordt biecht ze alles op. Haar vader snapt dat hun leven in Ijperloo wel voorbij is. En denkt er aan een wereldreis te maken.
Esther en Wybren zijn hun laatste dag van de wereldreis in Sydney en Esther wilt met de ezel op de foto en geeft hem 10 dollar. Daarna gaan ze er alleen op uit en spreken ze af op een terrasje. Op het terrasje herkennen Mischa en Esther elkaar. Esther bedankt hem waardoor Mischa besluit niks over de moord tegen Lynda te vertellen.
3. Thematiek
Het draait in deze roman om de motieven van een moordenaar.
4. Over de auteur
Biografische gegevens
(Informatie van zijn website.)
Krabbé is geboren 13 april 1943 in Amsterdam, waar hij nog steeds woont. Eindexamen 1960 HBS-B aan het Spinoza Lyceum. Hij leeft sinds 1967 van de pen.
Hij is getrouwd geweest met de actrice Liz Snoijink, en heeft een zoon Esra. Zijn vader en grootvader waren bekende schilders; zijn moeder was filmvertaalster en schrijfster. Hij heeft korte tijd geacteerd, en een tijdje psychologie gestudeerd aan de GU in Amsterdam, maar van beroep is hij altijd schrijver geweest. Zijn debuten als schrijver en als journalist vielen samen in 1967.
Zijn romans zijn in 16 talen vertaald, en vier ervan zijn verfilmd. 'Spoorloos', naar Het Gouden Ei, waar hij zelf het scenario voor schreef, won het Gouden Kalf 1988 voor de beste Nederlandse film. Hij wordt nog steeds gedraaid in Amerika, en in 1993 werd er daar een remake van gemaakt onder de titel 'The Vanishing'. Niet zo goed als het origineel.
Bibliografische gegevens
De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967, roman)
De Paardentekenaar (1995, verhalen)
Kathy's dochter (2002, roman)
Drie Slechte Schaatsers (2004, novelle)
Marte Jacobs (2007, roman)
Bronvermelding
http://www.xs4all.nl/~timkr/text/biblnl.html (Tim Krabbé zijn eigen site)
Persoonlijke tekstbeleving
Ik zal mijn tekstbeleving per hoofdstuk geven om herhaling te verkomen.
Hoofdstuk 1
Na de eerste paar regels te lezen had ik echt zoiets van wat is dit vaag, maar toen ik aan het einde van de bladzijde was was ik al geboeid. Je wilt weten wat er allemaal vooraf is gegaan. Ik moest ook wel lachen om zijn vrolijke gedachtes. Ik heb later de bladzijde nog is overgelezen en als je het dan hardop voor jezelf voorleest kan je het nog grappiger maken. Na anderhalve bladzijde begint hij zijn verhaal. Niet helemaal in het begin maar dat is niet storend. Ik vind het niet moeilijk verteld, maar soms zitten er ingewikkelde stukjes tussen, omdat ik dan even om moest schakelen. Ik schrok wel een beetje over zijn gedachte over zijn ex. Ik werd wel nieuwsgierig waar die enorme haat voor Lydie, zijn ex , vandaan kwam. Ik vind het dan ook jammer dat, dat niet verteld wordt. Ik vind het goed dat de schrijver echt scheldwoorden gebruikt die jongeren nu ook zouden gebruiken. Kijk als een meisje voor tut uitgescholden wordt zou ik niet zo goed in het verhaal kunnen komen als dat ik nu kon. En ook dat het meisje viskutje werd genoemd maakte mij nieuwsgierig, want wat zou er dan met dat meisje aan de hand zijn? Na hoofdstuk 1 is het verhaal al gedeeltelijk klaar. Je zou het kunnen zien als een boek met een open einde. Ik heb zelf een hekel als je zelf maar moet bedenken hoe iets afloopt dus ik wilde snel verder lezen na dit hoofdstuk.
Hoofdstuk 2
Omdat dit de eerste keer is van het wisselen van ik-persoon moest ik even verder lezen om te snappen hoe het zat. Ik kreeg gelijk medelijden met Wybren, maar vond de confrontatie wel mooi om te lezen. Dat hij zijn dochter is goed ging bekijken en na ging denken over hoe ze was veranderd vond ik ook mooi. Hij werd echt wakker geschut en ik was gewoon blij voor Esther. Ik vind dit boek ook mooi geschreven, omdat ik met de personen mee kon leven. Zo vind ik Mischa niet slecht terwijl hij iemand vermoord heeft ik was i.p.v. kwaad te zijn op de moordenaar kwaad op het Bart, slachtoffer van de moord, en ik was blij voor Esther en haar vader, maar dat laatste was pas achteraf.
In hoofdstuk 3 was ik blij dat Mischa een nieuwe vriendin had en dat alles weer goed ging als dat niet zo was vond ik het een stuk minder leuk verhaal. Ik vond gewoon dat Mischa het niet verdiende om te boette voor zijn moord. Ik vond het wel even spannend dat hij tegen zijn nieuwe vriendin wilde vertellen dat hij een moordenaar was. Dit is natuurlijk ook opzettelijk gedaan door de auteur, maar hij heeft dat goed gedaan want ik vond het wel even spannend worden. Ik vind de laatste twee zinnen van het hoofdstuk mooi: “Zij herkende hem. Hij herkende haar”.
Hoofdstuk 4
Wat ik nog meer zo leuk vind aan dit verhaal is dat het pad van Mischa en het pad van Esther elkaar kruisen. Het is als je nadenkt helemaal niet logisch dat ze elkaar weer tegenkomen in Sydney. Het is ook wel heel toevallig allemaal dat vind ik iets minder aan dit boek.
Hoofdstuk 5
Het verhaal is echt af na deze anderhalve bladzijde daar was ik wel blij mee. Ik vind het niks een open einde ik wil niet zelf een einde bedenken. Dan denk ik hoe zou het in het echt (in het boek) afgelopen zijn.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden